Zorgeloos avontuur
Genieten op z’n Frans
Lourmarin, hart van de Provence
Lourmarin, geclassificeerd als een van de mooiste dorpjes van Frankrijk, is een ode aan de Provençaalse rust en esthetiek in het hart van de Luberon. Het kasteel wordt zelfs de ‘Villa Medici’ (een groot landhuis in Rome) van de Provence genoemd. Het dorpje was een van de belangrijkste stops aan de historische ‘route des vaudois’ waarvoor Albert Camus en Henri Bosco zijn gezwicht. Welkom in dit kleine dorp met een Boheemse, ofwel zorgeloze geest.
Duur:
1 dag
Budget:
de 15€ tot 50€
Soorten:
Wandeling
Parkeerplaats:
gratis
EEN KRONKELWEG DOOR EEN PAREL VAN DE NATUUR
Een gevoel van vrijheid vanaf de eerste kilometer
De weg van Bonnieux naar Lourmarin kronkelt door een met eiken begroeide vallei tussen de kleine en grote Luberon. Deze route, van oudsher gebruikt door de Waldenzen, baant zich een weg door het massief, de dichtbegroeide natuur en de kalkstenen muren. Voelt u de vrijheid al?
De weg doet me een beetje denken aan die tussen Gap en Grenoble. Opgelet motorliefhebbers, dit is een ideaal terrein voor een prachtige rit!
Wist u dat?
Het massief van de Luberon vormt een natuurlijke grens tussen de prachtige dorpjes Lacoste, Ménerbes en Bonnieux aan de ene kant en Lourmarin, Cadenet en Vaugines aan de andere kant. Vergeet geen foto’s te maken …
Video
Flaneren in Lourmarin
DORP IN ZICHT
Wanneer ik het dorp nader, loop ik langs groente- en olijfvelden en wijngaarden. Zonder twijfel, ben ik in de Provence. Het uitzicht is perfect met een dorpsklok in een centrale klokkentoren van waaruit de smalle straatjes elkaar in een spiraalvormig patroon volgen. Dit dorp is gebouwd als een slakkenhuis; een ronding met een wirwar van steegjes waarvan je gaat dagdromen. Ik voel me hier meteen thuis.
Wist u dat?
De klokkentoren dateert uit de 17e eeuw en is gebaseerd op een oude middeleeuwse vesting. Omdat de toren wat weg heeft van de oude blikjes die in de keuken stonden, noemt men het bouwwerk ook wel ‘boîte à sel’ (zoutblik)
Waar parkeer ik?
In de buurt van het kasteel!
U kunt gratis parkeren op de parkeerplaats van het kleine gehucht Les Bastides. Dit laatste is niet te missen aangezien het aan de voet van het kasteel van het dorp ligt, tegenover een groot, groen veld waar ezels hun thuis hebben gevonden. Ze zijn gewend aan bezoekers, waardoor het zomaar kan zijn dat een van de nieuwsgierige viervoeters komt bedelen om een appel of een andere lekkernij.
Op weg naar het kasteel van Lourmarin
Een van de schatten van Lourmarin is het kasteel, net zoals de weg ernaartoe.
Het pad heeft een merkwaardige ontdekking voor u in petto: de fontein met 3 maskers. Deze fontein biedt een optische illusie met drie gebeeldhouwde en grimmige koppen, die in de loop der tijd een baard van groen mos en varens hebben laten staan. De geveldriehoek is eenvoudig maar mooi. Ik observeer de details van de beelden en de bestrating terwijl ik naar het zachte geluid van het water luister.
Noemenswaardig
Volgens de plaatselijke schrijver Henri Bosco vertegenwoordigen deze 3 verschllende gezichten de Rhône, de Luberon en de Durance. Anderen geloven dat de 3 gezichten de goden Neptunus, Apollo en Pan moeten voorstellen.
HET KASTEEL VAN LOURMARIN, ‘Villa Medici van de Provence’
Hier sta ik voor het kasteel, waarvan de ingang versierd is met grote bloembakken en wijnstokken. Wat meteen opvalt zijn de rechte lijnen, de vierkante toren en de lichte kleur van de stenen. Het gebouw, dat door de eeuwen heen goed bewaard is gebleven, heeft een middeleeuws gedeelte uit de 12e eeuw en drie verdiepingen in renaissancestijl. Hoe eigenaardig! Toch heeft het geheel een hoogstaande uitstraling en bevat het een aantal schatten zoals de majestueuze, oneindige en dubbele wenteltrap (een van de mooiste in Frankrijk), het antieke meubilair en de vloer en de zichtbare balken van de grote zalen, waaronder de zaal die gewijd is aan verschillende muziekinstrumenten uit China, Japan en Vietnam.
Feitje
Henri Bosco gaf het kasteel van Lourmarin de bijnaam ‘le Cube d’Or’ (de gouden kubus), een verwijzing naar de warme kleuren van de stenen bij zonsondergang.
IN HET HART VAN HET KASTEEL
Het kasteel is grotendeels gebouwd door de Waldenzen die er hun toevlucht vonden en is een instituut in Lourmarin.
Vandaag de dag worden kunstenaars verwelkomd binnen de muren van het fort. Zij zijn vaak geïnspireerd door de helderheid en de sfeer van de plaats (vandaar ook de titel ‘Villa Médici van de Provence’). Door de informatieborden leer ik veel over de collectie gravures van Piranesi. Loop langs de Italiaanse loggia’s die het middeleeuwse deel van het kasteel een frisse aanblik geven, voordat u vanaf het terras het uitzicht op het dorp en het zwembad versierd is met waterlelies, rozen en riet gaat bewonderen.
Praktische info
U kunt het kasteel gratis bezoeken of een rondleiding nemen met een gids die u de hele geschiedenis van deze familie en het dorp Lourmarin zal onthullen. Reken op ruim 2 uur.
Hart verloren aan een typisch provençaals dorp
Lourmarin is als een ansichtkaart! Kunstenaarszielen die er vele galerieën hebben geopend werden verleid door de veranda’s, heldere gevels met blauwe luiken die bedekt zijn met klimplanten en de acht fonteinen. Alles is vredig… Net als katten die genieten van de zon. Tijd voor een ommetje over de markt! Een perfecte gelegenheid om lokale producten en specialiteiten te proeven. De gekleurde kraampjes leiden me naar het smakelijke rood van vers geplukte kersen en tomaten, het groen van salades, paprika’s en olijven en de zonnige kleuren van meloen, saffraanpoeder en raapzaad. En laten we het eens over dat laatste hebben! De geur alleen al maakt me hongerig naar anijs, chocolade of toch traditionele sinaasappelbloesem?
Aanrader
In Lourmarin is het vrijdag marktdag. Tot slot proef ik de gibassié (een gebakje uit de Provence), de zoete specialiteit van dit olijfoliedorp. Heerlijk!
Het graf van Albert Camus, ontwapening van de eenvoud
Voor literatuurliefhebbers is een stop bij de begraafplaats van Lourmarin een must.
Op een beetje een afgelegen plek in het dorp – onderweg genoot ik van een ander mooi uitzicht op het kasteel – rust Camus naast zijn vriend en buurman Henri Bosco. De twee verloren hun hart aan het dorp. Zo had Camus er de kenmerken van zijn geboorteland Algerije hervonden. Ik was ontroerd om te zien dat enkel een laurierroos het graf van de auteur verraadt. Het grafschrift op de laatste rustplaats van de schrijver bestaat slechts uit: “Albert CAMUS 1913-1960”. Eenvoud en vrijheid, twee waarden die Camus dierbaar zijn, tot zijn laatste rustplaats.
“De grafsteen doet volledig eer aan Camus door de elegantie van deze soberheid en het wilde gras dat rondom en op de steen groeit” berni29